A nave principal é moi antiga, a primeira en construírse na zona hai xa varias décadas. Ten goteiras en numerosas partes do tellado a pesar dos pequenos arranxos que fomos facendo, os muros interiores caeron polo seu mal estado e as paredes exteriores desfanse ao roce coas mans debido ao desgaste da auga de chuvia que se escorrega por elas. Cando chove moito as camas dos animais móllanse, o estado da estrutura pon en perigo a vida dos animais a medio prazo.
Cambiar o tellado e reformar as paredes supón unha inversión de miles de euros e quédannos menos de 2 anos de contrato de aluguer.

O voadeiro das pombas contruímolo de xeito apresurado pois ao pouco tempo de mudarnos xurdiunos un rescate de máis de 50 pombas que estaban en condicións pésimas, rodeadas de feces e de cadáveres. Para poder facerlle fronte construímos o voadeiro cos poucos recursos que tiñamos: madeiras recicladas, malla de galiñeiro,... Hoxe, tres anos despois, o deterioro é notable e os pequenos arranxos que temos que facer para que siga en pé son case diarios, poñendo en perigo a vida das pombas, especialmente das tullidas que son as máis vulnerables. En calquera momento pode caer a instalación ou deixar espazo para que entre algún predador.

A caseta des pates, gaivotas, ocas e galos é de segunda man, cando nola doaron sufriu moito ao desmontala e volver a montala. Nos invernos anteriores xa lle voou o tellado en dúas ocasións tendo que volver a reconstruílo, pero agora é a estrutura ao completo a que ameaza con derrubarse e temos medo de que poida acabar provocando un accidente, ademais de que as aves se queden sen fogar onde refuxiarse.

ACTUALIZACIÓN:
Finalmente o tellado da caseta des pates saíu voando enteiro un día de temporal.
Afortunadamente ninguén saíu ferido pero mentres non conseguimos a forma de arranxala terán que vivir nunha cuadra que habilitamos para eles.

O recinto das ovellas está moi deteriorado, os muros interiores que dividían o espazo en 4 derrubáronse e o que é peor, unha parte do chan afundiuse deixando un burato que vai dar a unha caída de 1.20 M ao lugar onde se acumulaba o purín. Temos cuberto ese burato con comedeiros de cemento pero cada vez é máis grande e temos medo de que unha ovella se cole e caia por el. Nunha ocasión xa se colou unha das gatas do santuario (Troska) que quedou atrapada e tivemos que romper parte da parede para poder acceder a ela e rescatala.